Z zderzeniu z siłą państwa i jego służb nie ma takich strategii, które gwarantują pełne bezpieczęństwo/prywatność komunikacji ale pewne wybory dają wieksze szanse niż inne. Np decentralizacja wszystkiego co możliwe - od architektury komunikatora po infrastrukturę i po jego rozwijanie. Wejście (obojętnie czy siłowe czy przy pomocy jakiś technik inwigilacji) do domu twórców nic słuzbom nie da jeśli twórcy nie kontrolują dostępu do serwerów a w proces budowy (otwartego!) oprogramowania jest zangażowanych więcej ludzi, którzy mają oczy na każdą zmianę. Nie można tak po prostu “zamknać komunikatora” pojedynczą akcją policji jeżeli będzie spełniać w/w postulaty. To nie znaczy ,że państwo jest zupełnie bezradne w takiej sytuacji ale żeby mogło zrobić “coś” to musi uruchomić środki, które wykraczają poza proste użycie technik operacyjnych. Czyli np będzie uruchamiać jakes działania legislacyjne, polityczne, które po pierwsze trwają, a po drugie ich skutki uderzają rykoszetem we wszystkich, którzy używają podobnych narzędzi w dobrej wierze. Bo zazwyczaj pomysły polityków/służb polegają na traktowaniu ludzi zbiorowo jako z góry podejrzanych. No a takie podejście jest jednak ryzykowne dla władzy w systemach demokratycznych. “Kryminalizacja szyfrowania” w praktyce wymagałaby takiej kontroli służb państwa nad życiem obywateli i infrastrukturą techniczną, że to by było do zrealizowania - może jedynie w Korei Północnej.