Okropną tragedią dzisiejszej ery społecznej jest nie tylko zatruwanie środowiska; jest nią też upraszczanie naturalnych ekospołeczności, relacji społecznych a nawet ludzkiej psyche. Starcie w proch świata naturalnego akompaniuje starcie w proch światów społecznych i psychicznych. W tym sensie zmienianie ziemi w piasek przez agrokulturę może, w sensie metaforycznym, aplikować się do społeczeństwa i ducha ludzkiego.