Pierwszą część cyklu strejtedżowego kącika muzycznego wypada zacząć od zespołu absolutnie kultowego - Minor Threat.

Jest to grupa, która po raz pierwszy użyła słów “straight edge”, choć nie była pierwszą promującą trzeźwość i odpowiedzialność za pośrednictwem agresywnej muzyki. To trochę jak w przypadku socjologii - August Comte jest uważany za prekursora tej dyscypliny naukowej, ponieważ użył słowa “socjologia” jako pierwszy (nota bene - to błąd językowy, zbitek wyrazów z dwóch języków), a zapomina się o innych myślicielach nie posługujących się tym terminem. Ja na szczęście pamięć mam nieco lepszą - toteż w kolejnej części cyklu pojawi się zespół uznawany za prekursorski dla tego podgatunku muzyki, który z resztą dzieli z Minor Threat dwóch członków.

Ale czymże, do kroćset, jest ten cały “straight edge”? Lakoniczna odpowiedź na to pytanie pojawiła się już wyżej - jest to ruch w łonie subkultury punkowej, którego misją stałą się wyciągnięcie posiadających bujne irokezy towarzyszy/ek z nałogów. Dostrzegły/li, że dla wielu punków wzniosłe ideały przekazywane w słuchanej muzyce stanowić zaczęły zaledwie tło dla ich ryzykownych zachowań.

Podstawową zasadą ruchu straight edge jest całkowita abstynencja (od alkoholu, nikotyny i wszystkich innych narkotyków). Ruch ten jest oczywiście niejednorodny, dlatego też wiele osób rozszerza owe zasady o wstrzemięźliwość seksualną, weganizm… a jego skrzywiona, prawicowa wersja dodaje do mieszanki również homofobię i poglądy antyaborcyjne.

Oto jest - ideologia poszerzenia wolności o wolność od używek, o której więcej w kolejnych częściach cyklu. Mam nadzieję, że będzie on stanowił inspirację… albo, że muzyka tu prezentowana przypadnie komuś do gustu ;)