Jego nieodparte przyciąganie mówi nam, że tęsknimy do odpowiedzi kompletnych, a zarazem racjonalistycznych.

Jego konstrukcja, która czyni uzyskanie takich odpowiedzi niemożliwym (później będę analizował dlaczego), pokazuje nam ograniczenie metody racjonalizmu, który dla wielu z nas jest fetyszem raczej, niż jednym z równocennych narzędzi do dyspozycji.

Dylemat wagonika mówi nam, że nasz racjonalizm moralny i polityczny jest ograniczony co najmniej na dwa sposoby:

1. Z jednej strony przez arbitralne z natury aksjomaty, z jakich wywodzimy nasze moralności, a więc i listy priorytetów.

2. Z drugiej, przez nieusuwalny niedobór informacji o wszechświecie, wynikający z naszej ograniczonej percepcji, ale też z emergentności procesów wokół nas.