Rozmowa z cyklu spotkań dotyczących ADHD, tym razem przedstawia tematykę ADHD u osób dorosłych. Psychiatrka Kajetana Foryciarz przybliża zagadnienia deficytów funkcji wykonawczych oraz osiowej prezentacji ADHD, powodów dla których pomimo jego występowania przez całe życie osoby często nie zostaje ono rozpoznane w dzieciństwie, diagnostyki, różnic płciowych, zmian dokonujących się wraz z wiekiem i jego ekspresji u ludzi starszych. Nakreśla także formy farmakoterapii oraz psychoterapii.
Gościni spotkania odwołuje się do zagadnień różnorodności psychicznej i neuroatypowości, a także znacznej skali współwystępowania ADHD ze spektrum autyzmu.
całkiem spoko, ale nie przypasowały mi:
-forsowanie CBT
-dzielenie na wysokie i niskie funkcjonowanie
Poza tym zabawne, że wykład trochę przypomina funkcjonowanie naszych umysłów, dotyka naprawdę niesamowitej ilości tematów jak na taką ilość czasu
Totalnie się zgodzę z tym że na spotkaniu za bardzo skacze się po różnych wątkach. Na pewno wpłynęło na to trochę to że pytań od oglądających nie zostawiono na koniec spotkania, tylko cała jego formuła to było takie Q&A. Mimo wszystko i tak doceniam że wgl się nad tym zagadnieniem pochylono - poza wykładami doktora Brudkiewicza nie ma za wiele porządnych, przekrojowych omówień tematu w polskim internecie.
-forsowanie CBT
Wg badań po zastosowaniu lekarstw jest to najbardziej efektywna forma wsparcia funkcjonowania osób z ADHD, zwłaszcza u osób dorosłych (dla dzieci bardziej pomocne są bezpośrednie interwencje behawioralne i przede wszystkim zajęcie się też ADHD rodzica lub rodziców jeżeli u nich również występuje, a co z powodu czynników genetycznych jest bardzo możliwe).
-dzielenie na wysokie i niskie funkcjonowanie
Nie zwróciłem uwagi, jeżeli wystąpiło w pogadance to zgoda i należy się skupić się raczej na skali potrzeb pomocowych danego człowieka. Jednej osobie problemy z koncentracją uwagi mogą uniemożliwić ukończenie wymarzonych studiów ale będzie prowadzić owocne życie towarzyskie, inna będzie w stanie zdobyć wybrane wykształcenie czy pracę, ale rozłoży ją dysregulacja emocjonalna która bardzo utrudni funkcjonowanie społeczne, dla kogoś innego dotkliwsze będą współwystępujące zaburzenia lękowe lub depresyjne itd.
