Business Insider to gównoźródło w zasadzie, a dowód anegdotyczny to nie dowód - ale tak, dzieje się właśnie tak, jak opisali.

Według raportu Survey Center on American Life, tylko 38 proc. Amerykanów należących do generacji Z twierdzi, że w dzieciństwie codziennie jadło posiłki z rodziną.

Spotykając się z konceptem w filmach czy książkach rodziny zasiadającej codziennie razem do stołu zawsze byłam dość zdziwiona i zastanawiałam się, jak w ogóle da się to praktykować albo czy da się w realnym świecie, nie od święta. U mnie każdy kończył pracę/szkołę o różnych godzinach i nikt nie czekałby nie wiadomo ile czasu z obiadem. Każdy jadł sam, odgrzewał. I nadal w 99% jem sama i chyba nawet źle mi się je z kimś.

Generacja Z jest pierwszym pokoleniem, w którym posiadanie dwojga pracujących rodziców jest normą.

Prawda, nie spotykałam się u znanych mi osób w moim wieku aby ktoś typowo zajmował się domem i nie pracował (chyba że dziadkowie na emeryturze).

Na co więc przeznacza się cały ten dodatkowy czas i energię? Zajęcia pozalekcyjne.

Praktycznie, jeśli chce się napisać dobrze maturę i iść na studia, to bez korków jest bardzo ciężko. A to dopiero wierzchołek góry lodowej.

Być może nie jest to zaskakujące, ale członkowie pokolenia Z znacznie częściej niż przedstawiciele poprzednich pokoleń twierdzą, że ich osiągnięcia zawodowe i edukacyjne służą jako kluczowe wyznaczniki ich tożsamości.

No, sami się tak nie wychowaliśmy XD Also: w zasadzie to jedynie właśnie sukces zawodowy i zarabianie dużej ilości pieniędzy jest czymś, co może dać jako takie poczucie bezpieczeństwa (możliwość kupnu/wynajmu domu, opieka lekarska, jedzenie dobrej jakości, rozrywki). Brak sukcesu zawodowego = brak wystarczającej ilości pieniędzy na godne życie. Taki to świat nam urządzili i potem się dziwią.

Niezależnie od przyczyn, jasne jest, że wychowujemy dzieci, które mają większe osiągnięcia, ale są też bardziej samotne i cieszą się mniejszą ilością kontaktów społecznych. A my wcześnie uruchamiamy te wzorce. Niestety, formacyjne doświadczenia tak wielu przedstawicieli pokolenia Z mogły spowodować powstanie trajektorii, którą trudno będzie zmienić. Liczba małżeństw wśród młodych dorosłych gwałtownie spada, a więzi przyjaźni są mniej liczne i słabsze niż kiedyś. Zoomersi poświęcają większość swojej energii na poszukiwanie spełnienia poprzez osiągnięcia zawodowe, edukację lub indywidualne dążenia – i coraz wyraźniej widać, że to dążenie pozostawia tych młodych ludzi głęboko osamotnionych i zdanych na siebie.