„Uważam, że Polska powinna ściągnąć do kraju Janusza Walusia i otoczyć opieką. Dla porównania, gdyby ktoś dzisiaj zastrzelił kremlowskiego terrorystę Kadyrowa, byłby bohaterem, czy kryminalistą?" – napisał we wtorek na Twitterze miejski radny z klubu PiS Dariusz Matecki (działacz Solidarnej Polski Zbigniewa Ziobry).

Janusz Waluś urodził się w 1953 r. w Zakopanem. W 1981 r. wyemigrował do RPA, a pięć lat później został południowoafrykańskim obywatelem. Związał się ze środowiskami nacjonalistycznymi, rasistowskimi i neonazistowskimi, które walczyły w tamtym czasie o utrzymanie systemu segregacji rasowej. W drugiej połowie lat 80. wstąpił do neonazistowskiej partii Afrykanerski Ruch Oporu, która posługiwała się symbolem przypominającym hitlerowską swastykę. ARO zradykalizowała swoją działalność po zwolnieniu z więzienia w 1990 r. Nelsona Mandeli, późniejszego prezydenta RPA.

10 kwietnia 1993 r. Waluś zastrzelił lidera Południowoafrykańskiej Partii Komunistycznej i aktywnego działacza przeciw apartheidowi Chrisa Haniego. Za zabójstwo, które miało storpedować proces demokratycznych zmian i pojednania, został przez sąd w RPA skazany na dożywocie.

Teraz morderca Haniego wyjdzie warunkowo na wolność – zdecydował o tym sąd konstytucyjny RPA. Póki co, przebywa w szpitalu, bo został dźgnięty nożem przez współwięźnia. Od lat środowiska skrajnej prawicy robią z Walusia „ostatniego żołnierza wyklętego", dorabiając mu fałszywą legendę osoby represjonowanej w PRL.

„Że Walusiowie byli w Polsce prześladowani, musieli stąd uciekać, dowiedzieliśmy się kilka lat później. Przyznam, że wpadłam w osłupienie, czytając te nieprawdopodobne kłamstwa. Byli to bardzo majętni ludzie, skupieni na własnym biznesie i pieniądzach. Umizgiwali się do komuchów, czerpali z życia garściami i nie było tam żadnej ideologii" – opowiada w książce Cezarego Łazarewicza „Nic osobistego. Sprawa Janusza Walusia" jedna z osób znających tę rodzinę. (…)