Nie chcę uderzać w niepotrzebnie filozoficzne tony, ale mam wątpliwości czy jedna osoba decydująca kto spełnia wymogi do bycia częścią tak nieokreślonego tworu jak “ruch wolnościowy” (nawet nie anarchistyczny) jest przejawem wolności, czy wykorzystywania pozycji przywileju (zarządzania środkami dystrybucji informacji).
Rozumiem, że nie chcesz/nie chcecie ich promować, ale udawać, że nie ma najstarszego skłotu i przez wiele lat najbardziej znanego i produktywnego kolektywu anarchistycznego w tym kraju, czy też znanej w mieście tancbudy, nie wydaje mi się dobrym wyjściem. Tym bardziej, że daleko poza granicami naszego ruchu istnieje świadomość, że istnieją. Stąd propozycja umieszczenia tam wpisu, że istnieje i np. podlinkowanie tylko krytyki.
Miałoby to tą dodatkową wartość, że ludzie np. wiedzą o miejscu, ale z racji tego, że mogą nie być w bańkach na społecznościówkach nawet nie wiedzą o kontrowersji wokół miejsca czy projektu. Zupełnie serio znam osoby, które pytały się mnie jeszcze w zeszłym roku czy spotkają mnie na imprezie na Przycho i serio nie wiedzą o tym dlaczego miejsce może być bojkotowane (ani przez kogo).

W każdym razie jest to kwestia, z którą mierzymy się też jako kolektyw szmerowy i nasze stanowisko jest takie, że tak długo, jak robione jest to w akceptowalny sposób prawie każdy ma tu prawo głosu. Dodatkowo każda społeczność może prowadzić własne zasady moderacji, co też może przekładać się na różne decyzje, których możemy nie popierać. Tworząc przestrzeń, która oddawana jest w ręce ludzi, albo ma jakoś reprezentować koncepcje takie jak “wolność” trzeba się godzić z faktem, że może być to wykorzystywane nie tak jak byśmy chcieli.
W sumie ciekawym, ale może niepotrzebnie złożonym, mechanizmem byłoby zaznaczanie poparcia albo jego braku czy bojkotu ze strony innych projektów. Trzeba by przemyśleć przed serio proponowaniem czegoś takiego (potencjalny wzrost frakcyjności?), ale jest taki mechanizm dla instancji w fediwersie (przykładowo strona dla szmeru).

Żebym nie został źle zrozumiany; nie chodzi o jakieś moje poparcie dla projektów. To kwestia przekonania, że udawanie, że czegoś nie ma nie rozwiązuje problemu, a tylko go pogarsza.