Zabawne to jest. Ma się 20 lat, to chce się robić ciekawe rzeczy, rozwijać, ma sie ambicje i tak dalej. Po trzydziestce to chcesz mieć tylko święty spokój, żeby nikt ci się nie wpierdalał, i żeby móc samemu sobie ustawić własną organizację pracy, a nie realizować pomysły jakiegoś ściśnieniowanego menadżerka.