Mateusz opisuje problem z nową wersją najpopularniejszego elektornicznego dziennika szkolnego;
Od tego roku szkolnego firma Vulcan, zajmująca się komputeryzacją szkół i będąca twórcą jednego z największych dzienników elektronicznych w Polsce, wprowadziła nową odsłonę swojego dziennika pod nazwą eduVulcan. Wraz z nią zaprezentowano nową, już trzecią aplikację mobilną do obsługi dziennika. Na pierwszy rzut oka wszystko wydaje się w porządku (pomijając wcześniejszą walkę z nieoficjalnymi aplikacjami obsługującymi ich dziennik, chyba poznaliśmy już przyczynę), jednak firma Vulcan postanowiła wprowadzić również płatny plan premium dla uczniów. I tu pojawia się problem.
Plan premium, dostępny za 37,94 zł za rok szkolny, zawiera takie funkcje jak powiadomienia push, wiadomości od nauczycieli, możliwość usprawiedliwiania nieobecności oraz widżety. Problem w tym, że wszystkie te funkcje były wcześniej dostępne w darmowej wersji aplikacji i odgrywają kluczową rolę w codziennym funkcjonowaniu uczniów w szkole. Choć te elementy nadal można obsługiwać przez stronę internetową, nie jest ona tak intuicyjna i przyjazna jak aplikacja, zwłaszcza dla osób o niskich umiejętnościach technicznych.
Zajrzyjmy jednak do konkurencji, czyli do kolejnego z największych dzienników elektronicznych w Polsce – Librus. Oni również oferują aplikację mobilną i pakiety premium, przy czym tutaj mamy aż dwa płatne plany. W wersji podstawowej aplikacja jest mocno ograniczona, a dostęp do takich funkcji jak wiadomości i powiadomienia push wymaga wykupienia jednego z planów premium. Dodatkowo oferują przydatne funkcje, takie jak brak powiadomień w nocy czy możliwość personalizacji. Jednak najdroższy plan Librusa kosztuje aż 50 zł, a tańszy – 36 zł, obie ceny są podane za rok szkolny.
Niestety ciągle zauważamy negatywny trend przekształcania aplikacji do obsługi dzienników przez uczniów na nowe usługi do zarabiania jeszcze większych pieniędzy.
#szkola #school #polska #edukacja
No kto by pomyślał, że cyberkorpy będą wciskać reklamy i płatne subskrypcje premium.
Przykład utowarowienia usługi publicznej, tzw. ekonomii platform, parafrazy partnerstwa publiczno-prywatnego, modelu biznesowego freemium (“diler pierwszą działkę daje za darmo”) – dostarcza się pewne minimum za free, lecz oczywiste sensowne rozwinięcia są już premium, płatne, i nie spiracisz, bo połowa logiki leży “w chmurze”. Ot, wizja świata liberałów gospodarczych. Piłka po Stronie Społecznej – Public, NGOsy, Kolektywy – zreplikować appki niekomercyjnie. Koewolucja i coopetition.
Z podręcznikami szkolnymi coś tam pykło:W sumie to nie dużo tego zła jak na stronę korpo, czytałem politykę prywatności. Najśmieszniejsze jest to że żeby się zalogować do strony trzeba wpisać generowany i prawie niemożliwy do zapamiętania login który można zmienić tylko na płatnym planie a emaila nie przyjmuje jako login jak robią to szanimujące się serwisy.
