Kult Przerwań: #16dni

Próby wyzwolenia od przemocy/opresji realizowane mogą być w perspektywie intersekcjonalnej stawiającej opór rozmaitym formom hierarchii, dominacji i władzy, związanym nie tylko z płcią, ale też z klasą, rasą, wyznaniem, orientacją seksualną czy sprawnością.

Upełnomocnienie (ang. empowerment) to podejście stosowane od lat 60. ubiegłego stulecia w działalności emancypacyjnej, w przeciwdziałaniu dyskryminacji, a także w pracy socjalnej, psychiatrii, biznesie, opiece zdrowotnej i w zarządzaniu. Od początku związane jest z feminizmem i pedagogiką emancypacyjną.

Upełnomocnienie, poza indywidualnym, ujawnia kulturowy i systemowy charakter dyskryminacji/opresji. Upełnomocnienie jest procesem, w którym ludzie z grup opresjonowanych u/odzyskują indywidualną i kolektywną kontrolę nad własnym życiem, interesami, przestrzenią, prawami, językiem, jakim opisywana jest rzeczywistość, w tym także one same/oni sami.

Istotne jest zwrócenie uwagi na to, że w procesie upełnomocnienia dochodzi zarówno do uzyskania, jak i ODzyskania praw, kontroli, mocy, czyli dotarcia, uwidocznienia istniejących (a zatartych, niewidocznych, zapomnianych, nie-wykorzystywanych) zasobów i kompetencji.

Dzięki upełnomocnieniu osoby z danej grupy są zdolne do definiowania interesów, barier w korzystaniu z praw oraz do działania, mają poczucie sprawczości oraz narzędzia do dokonywania zmiany. Celem działań upełnomocniających jest zmiana zarówno na poziomie indywidualnym, jak i strukturalnym/systemowym.

Upełnomocnienie jest jednocześnie strategią, metodą, procesem i stanem, do którego dążymy. Jako proces ma charakter spiralny, a nie cykliczny, co oznacza, że raz uruchomiony, nie może zostać powstrzymany. Upełnomocnienie jest strategicznym, długofalowym procesem zmian społecznych.

tekst: Siła, odwaga, solidarność - Fundacja Autonomia

grafika: Queen Antifah