Temat kosmitów staje się jeszcze ciekawszy, kiedy uśwoadomimy sobie, że nie są oni naszymi odpowiednikami z kosmosu.

Fajnie na ten temat pisał Lem w swoich książkach. Nas i kosmitów dzielą nie tylko lata świetlne, ale także poziom rozwoju. Zastanówmy się więc, co historycznie się działo, kiedy jedna cywilizacja spotykała drugą, nawet jeśli był to ten sam gatunek. Oczywiście, dla tych bardziej rozwiniętych, te zacofane cywilizacje były postrzegane bardziej jako zwierzęta, “surowce”, a nie coś z czym należy rozpoczynać współpracę, i traktować go na równi. Czy to samo spotka nas gdy przylecą latające spodki? Prawie pewne jest to, że nie będą to humanoidalne istoty porozumiewające się dźwiękami podobnymi do naszych, którzy postrzegają świat w podobny sposób. Jak nas potraktują kosmici, tego nie wiemy.

Wcale nie chcemy zdobywać kosmosu, chcemy tylko rozszerzyć Ziemię do jego granic. Jedne planety mają być pustynne jak Sahara, inne lodowate jak biegun albo tropikalne jak dżungla brazylijska. Jesteśmy humanitarni i szlachetni, nie chcemy podbijać innych ras, chcemy tylko przekazać im nasze wartości i w zamian przejąć ich dziedzictwo. Mamy się za rycerzy świętego Kontaktu. To drugi fałsz. Nie szukamy nikogo oprócz ludzi. Nie potrzeba nam innych światów. Potrzeba nam luster. Nie wiemy, co począć z innymi światami. Wystarczy ten jeden, a już się nim dławimy.