Czy eutanazja nadal jest tabu? Dlaczego w wielu krajach nie pozwala się odejść osobom skazanym na cierpienie? W Belgii od 2002 r. pacjenci.tki mogą zadecydować o zakończeniu swojego życia. W dokumencie towarzyszymy lekarzowi intensywnej terapii François’owi Damasowi podczas konsultacji z osobami chcącymi poddać się eutanazji. Jego zadaniem jest ocenić ich stan zdrowia, stopień zmęczenia, dojrzałość myślenia i determinację. Link do angielskiego Arte, bo na polskim nie wyświetla się opcja wyboru języka napisów

Prawie 20 lat temu obiecałem mojej partnerce, że gdyby była taka konieczność lub jej życzenie, pomógłbym jej umrzeć. Nie doszło do tego. Zmarła o tysiąc kilometrów ode mnie, prawdopodobnie bez cierpienia, we śnie. Ale kiedy wcześniej opowiadaliśmy (niektórym) przyjaciołom o naszej umowie, nawet ci o najbardziej otwartych umysłach byli lekko zszokowani. (Prawie) wszyscy mamy za sobą pranie mózgów zgodne z _jedynie słuszną_ moralnością judeochrześcijańską, która mówi, że wyłączne prawo do decydowania o naszym życiu i śmierci ma brodaty dziad w chmurach. Do samobójstwa mamy stosunek histerycznie dwoisty. Samobójca jest dla nas albo tchórzem, grzesznikiem, w najlepszym wypadku szaleńcem -- albo natchnionym męczennikiem za sprawę [tu wstawić odpowiednią sprawę]. Społeczeństwo mniej boi się dać komuś broń do ręki i nauczyć zabijać innych niż nauczyć tę samą osobę jak zabić siebie. Bardzo znamienne. Jak w tych warunkach rozmawiać o umieraniu na własne życzenie? Nie wiem, czy to jest możliwe -- zakłada to uznanie czyjejś wolności w stopniu nie do wytrzymania dla większości populacji. Ale może warto zadać sobie to pytania po cichu: **Jeśli bliska Ci osoba poprosi Cię o pomoc w samobójstwie, co zrobisz?**

Rozmowa Pawła Sulika z Niną Sankari i prof. Moniką Płatek.

news sprzed roku