Jak dla mnie autor mocno przesadza z tym egocentryzmem - tworzenie przestrzeni dbających o przeróżne interesy jednostek są ok. Nie wszystko musi być kolektywne czy klasowe, to też niebezpieczne, myślę że nawet bardziej prowadzi do “my vs oni”.

A zrównywanie indywidualizmu, nawet skrajnego, do neoliberalzmu… no nie, po prostu nie. Neoliberalizm i idpol mają zupełnie różne korzenie i inne pojmowanie indywidualizmu. Do tego przerażą mnie takie narzekanie na indywidualizm bo w tym przypadku brzmi jak próba zbagatelizowania doświadczeń osób z grup które faktycznie są narażone na wiele niemiłych przeżyć.

Moim zdaniem istnieje problem z brakiem przestrzeni na kwestionowanie zdania ofiar jakby status ofiary natychmiast uwiarygadniał jej słowa ale w polsce niezależnie od środowiska ciężko mówić o tak wielkim problemie “kultury ofiarniczej” gdzie u nas nawet cancelowanie się za dobrze nie rozwinęło w porównaniu do choćby USA gdzie o takiej kulturze faktycznie można czasem mówić. Gwałciciele i przemocowcy wszelkiej maści muszą sporo zrobić żeby spaść z rowerka, o ile w ogóle spadną. To chyba dobrze, że część środowiska próbuje podejsć do zeznań pokrzywdzonej osoby jakby mówiła prawdę zanim stwierdzą że przesadza albo sprawca jest niewinny?